Bugün günlerden yağmur....
Gündüz hava çok güzeldi gecenin aksine günlük güneşlikti hava insanlar güle oynaya dolaşıyordu sokaklarda ... Kışın ortasında nadir bulunan güneş gözkırpıyordu ; gökyüzünden gülümseyerek bakıyordu ve "işte yeni bir gün haydi dilediğince içine sindir umudu ben hala burdayım,karanlık bulutların ardında"diyordu insanlığa..
Ofisimin penceresinden kalabalığı izliyorum ve gökyüzünü ...
Aynı günün gecesi hafiften yağmur çiseliyor iliklerime işliyor ...
Evimin penceresinden sessizliği izliyorum ve gökyüzünü...
Gökyüzü gibi ruhum kimi zaman aydınlık ve kalabalık kimi zaman karanlık ve yalnızlık ..
Kafamda deli sorular nedenler niçinler ?
İnsanoğlu yalnızlığı istemediği için çift yaratılmış o yüzden yaratmış Rabbim akrabayı,eşi,dostu,evladı...
Birbirimizle avunalım yükü beraber kaldıralım diye..
Peki böyleyken hep çok sevip hemde sevdiklerimiz tarafından kırılmayı nasıl başarıyoruz?
İhtiyacımız varken sevginin sıcaklığına nasıl oluyorda buz gibi katılaşıyor kalplerimiz ?
Neden çocukluğumuzdaki saf sevgiyi zamanla yitiriyoruz,ruhumuz nasıl ve ne zaman bu kadar kirleniyor ?
Dedim ya kafamda deli sorular ; cevabı mı? Başka bahara yada başka bir yazıya...
Gidiyorum bu gece yağan yağmurun sesini dinleyeceğim, koklaya koklaya göğü izleyeceğim..
Kim bilir belki de ruhumu yıkayacağım.
Haydi canlarım kalplerin sahibine emanet edip sizi tefekküre dalacağım..
Bir nebze de olsa farkındalık yaratmak içindi bu yazı en sevdikleriniz yanınızda ve yakınınızdayken onları son görüşünüzmüş gibi davranın ..
Eeee nede olsa hiçbirimizin yarına çıkmaya senedi yok belki de son buluşmamış son kavuşmamış
Vuslat yangını kapınızı çalıyor olabilir ...
Sevgilerim ve en kalbi dualarımla...
